شاعر: سید رضا موید خراسانی





 
مردم که روی ماه تو بر هم نشان دهند
چون خیر مقدم است که بر میهمان دهند
زخمی بود که بر تن مجروح من رسد
با هر اشاره‌ای که سرت را نشان دهند
ای سر چنین که بر سر نی جلوه‌گر شدی
ترسم که کودکان تو از غصه جان دهند
ای میر کاروان خبری هم ز ما بگیر
بنگر چه رنج‌ها که بر این کاروان دهند
ما را برند بر سر بازار روزها
شب‌ها به کنج خلوت زندان مکان دهند
بیم گنه مدار موید که روز حشر
بر دوستان فاطمه خط امان دهند